Ἅγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (11 Αυγούστου)

Ἅγιος Νήφων, καταγόταν ἀπό τήν Πελοπόννησο. Τούς γονεῖς του τούς ἔλεγαν Μανουήλ καί Μαρία. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος.
Ἀκολούθησε ἕναν μοναχό, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Ἀντώνιος καί χρίστηκε καί αὐτός μοναχός. Τήν μοναχική του ζωή τήν ξεκίνησε στήν Ἐπίδαυρο ἀλλάζοντας τό κοσμικό του ὄνομα σέ Νήφων. Ὅταν ὁ μοναχός Ἀντώνιος ἀπεβίωσε, ὁ Νήφων πῆγε στό κάστρο τῆς Βᾶρδας. Ἐκεῖ γνώρισε τόν ἐνάερο Ἁγιορείτη Ζαχαρία, τόν ὁποῖο ἀκολούθησε καί ἔτσι ἐγκαταστάθηκε στήν Μονή τῆς Θεοτόκου, στήν Ἀχρίδα.
Ὅταν ὁ Ζαχαρίας ἐκλέχτηκε ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδας, ὁ Νήφων ἀποσύρθηκε στήν Μονή Διονυσίου στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου καί χειροτονήθηκε διάκονος καί στή συνέχεια ἱερέας. Στή συνέχεια κλήθηκε νά γίνει Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καί μετά τό θάνατο τοῦ Ζαχαρία ἀνέλαβε τόν Οἰκουμενικό θρόνο.
Ὁ Νήφων ἀνέβηκε συνολικά δυό φορές στή θέση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδας. Τήν τρίτη φορά πού τοῦ προτάθηκε νά ἐπανενθρονηστεῖ, ἀρνήθηκε καί ἀποσύρθηκε στή Μονή ὅπου καί ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ἔργοις ἔλαμψας, τῆς εὐσέβειας, πᾶσαν ηὔγασας, τήν Ἐκκλησίαν, τῆς ταπεινώσεως τρόποις ὑψούμενος· ἀσκητικῶς δοξασθεῖς γάρ ἐν Ἄθωνι, Πατριαρχῶν καλλονή ἐχρημάτισας. Νήφων ἔνδοξε, θείων χαρίτων ἔμπλησον, τούς πίστει καί πόθῳ σε μεγαλύνοντας.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῆς Ἐκκλησίας λύχνος ὤφθης παμφαέστατος
Τῇ καθαρότητι σοφέ τῆς πολιτείας σου
Τάς τοῦ Πνεύματος ἐλλάμψεις καταπλουτήσας·
Ἀλλ’ ὡς σκεῦος ἀρετῶν καί ὑπωτύπωσις
Καθοδήγησον ἡμᾶς πρός βίον κρείττονα
Τούς βοῶντάς σοι, χαίροις Νήφων Πατήρ ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Τῶν Ἀρχιερέων τήν καλλονήν, καί τῆς Ἐκκλησίας, τόν φωστῆρα τόν φαεινόν, τό τοῦ Ἄθω κλέος, καί ἀρετῶν τόν πλοῦτον, τιμῶμέν σε ἐκ πόθου, Νήφων Πατήρ ἡμῶν.

Ἅγιος Εὖπλος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Διάκονος (11 Αυγούστου)

ζησε στά τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός.
Γεννήθηκε στήν Κατάνη τῆς Σικελίας, ὅπου ἦταν καί διάκονος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Θερμός κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Εὖπλος, προσπαθοῦσε νά στερεώσει τήν πίστη τῶν διωκόμενων χριστιανῶν καί τούς προέτρεπε νά προτιμοῦν τά πιό φρικτά μαρτύρια παρά νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Διότι «εἰ ὑπομένομεν, καί συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνούμεθα. Κακεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς». Ἐάν, δηλαδή, δείχνουμε ὑπομονή, τότε καί θά βασιλεύσουμε μαζί μ’ Αὐτόν (τόν Χριστό). Ἐάν, ὅμως, Τόν ἀρνούμαστε, καί Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀρνηθεῖ.
Οἱ εἰδωλολάτρες, βλέποντας αὐτή τήν δραστηριότητα τοῦ Εὔπλου, τόν κατήγγειλαν στόν Ἔπαρχο Καλβισιανό. Αὐτός προσπάθησε μέ συζήτηση νά πείσει τόν Εὖπλο ὅτι ἦταν μωρία νά πιστεύει στόν Τριαδικό Θεό καί ἔπρεπε τό συντομότερο νά Τόν ἀρνηθεῖ. Ὁ Εὖπλος ἀκαταμάχητος συζητητής, διέλυσε ἕνα πρός ἕνα ὅλα τά ἐπιχειρήματα τοῦ ἐπάρχου.
Ὁ Καλβισιανός, ἀφοῦ εἶδε ὅτι δέν τά ἔβγαζε πέρα μέ τόν Εὖπλο, διέταξε καί τοῦ ἔσχισαν τίς σάρκες μέ σιδερένια νύχια. Κατόπιν τοῦ ἔσπασαν τίς κνῆμες μέ σφυριά καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν. Ἐνῷ ὁ Εὖπλος ἐξακολουθοῦσε νά μήν ἀρνεῖται τόν Χριστό, μέχρι καί τήν τελευταία του πνοή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάβαλε.
Ὡς θεῖος διάκονος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁσίως διήγαγες, τά πρός Θεόν καί πιστῶς, καί ἤθλησας ἄριστα· σύ γάρ ἐν τῷ πελάγει, τῶν ποικίλων ἀγώνων, εὔπλοος ἀνεδείχθης, παμμακάριστε Εὖπλε. Καί νῦν ἡμᾶς πρός λιμένα, θεῖον κυβέρνησον.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορός Ἀγγελικός.
Τούς νόμους τοῦ Χριστοῦ, ταῖς χερσί περιφέρων, ἐπέστης ἐκβοῶν, τοῖς ἐχθροῖς ἐν σταδίῳ· Αὐτόκλητος πάρειμι, ἐναθλήσων στερρότατα· ὅθεν κλίνας σου, περιχαρῶς τόν αὐχένα, ὑποδέδεξαι, τήν ἐκτομήν τήν τοῦ ξίφους, τελέσας τόν δρόμον σου.

Μεγαλυνάριον.
Ἄθλους διανύσας μαρτυρικούς, καί λύθροις αἱμάτων, πορφυρώσας τήν σήν στολήν, τῷ Χριστῷ παρέστης, ὡς Μάρτυς τροπαιοῦχος, ὦ Εὖπλε Διακόνων, τό ἐγκαλλώπισμα.

Ἀνάμνηση Θαύματος Ἁγίου Σπυρίδωνα (11 Αυγούστου)

Πρόκειται γιά τήν ἐκδίωξη τῶν Ἀγαρηνῶν μέ θαυματουργικό τρόπο ἀπό τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ὅταν αὐτοί ἀπειλοῦσαν μέ ὁλοκληρωτική καταστροφή τήν Κέρκυρα τό 1716.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἐπέστης καί ἔσωσας, ἐπιδρομῆς χαλεπῆς, τήν νῆσόν σου Κέρκυραν, τήν προσπεσοῦσαν θερμῶς, τῇ θείᾳ πρεσβεῖᾳ σου. Ὅθεν θαυματοφόρε, Ἱεράρχα Σπυρίδων, αἶνον εὐχαριστίας, σοί προσᾴδοντες πίστει, δεόμεθα τοῦ ῥύεσθαι ἀεί, ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῷ τῆς Κερκύρας νῦν προμάχῳ ὑπανοίγωμεν
Ὡς τροπαιούχῳ νικητῇ τά αἰσθητήρια
Ἀνακράζοντες οἱ δοῦλοί σου, θεοφόρε,
Σοί τῷ ἔχοντι ἀεί τό εὐσυμπάθητον·
Ἐκ βαρβάρων, ὦ Σπυρίδων, περιφρούρησον
Τούς κραυγάζοντας, χαίροις Πάτερ ἀήττητε.

Μεγαλυνάριον.
Τῶν θαυμάτων πέλαγος γεγονώς, πάσης τρικυμίας, ἐν θαλάσσῃ τε καί ἐν γῇ, μέγιστε Σπυρίδων, διάσωζαι εὐχαῖς σου, τούς ἐπικαλουμένους, μέγα σόν ὄνομα.

Ἅγιοι Ἀναστάσιος Πανερὰς καὶ Δημήτριος ὁ Μπεγιάζης οἱ Μάρτυρες (11 Αυγούστου)

ἱ καλλίνικοι αὐτοί Ἅγιοι Νεομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέν Ἀναστάσιος, ἡλικίας 20 χρονῶν, καταγόταν ἀπό τούς Ἀσωμάτους, ὁ δέ Δημήτριος, 18 χρονῶν, ἀπό τήν Ἁγιάσο τοῦ νησιοῦ Λέσβου.
Μαρτύρησαν καί οἱ δύο γιά τήν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ στόν Κασαμπᾶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τό ἔτος 1816 ἢ 1819. Οἱ νεομάρτυρες αὐτοί, ἔκαναν στόν Κασαμπᾶ τό ἐπάγγελμα τοῦ καλαθοποιοῦ, πιθανῶς μάλιστα νά ἦταν καί συγγενεῖς. Ἀλλά συγχρόνως μέ τήν ἐξάσκηση τοῦ ἐπαγγέλματός τους, κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο στούς Χριστιανούς, πού ἦταν κάτω ἀπό τόν Τούρκικο ζυγό. Γι’ αὐτόν τόν λόγο οἱ Τοῦρκοι τούς συνέλαβαν, τούς φυλάκισαν καί τούς βασάνισαν φρικτά. Ἐπειδή ὅμως συνέχιζαν νά ὁμολογοῦν καί νά κηρύττουν τήν πίστη τους, τούς ἀπαγχόνισαν κάτω ἀπό ἕναν πλάτανο.
Στό ὄνομα καί τῶν δυό Ἁγίων, ἀνεγέρθηκε στήν Ἁγιάσο μεγαλοπρεπής ναός, ὅπου καί γιορτάζεται ἡ μνήμη τούς, στίς 11 Αὐγούστου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἁγία Ἰᾶς ἡ Μάρτυς (11 Αυγούστου)

ν και αρκετά ηλικιωμένη, αἰχμαλωτίσθηκε ἀπό τούς Πέρσες μαζί μέ 9.000 χριστιανούς, πού βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζί λοιπόν μέ αὐτούς, στάθηκε καί ἡ Ἁγία Ἰᾶς μπροστά στούς ἀρχιμάγους τοῦ βασιλιά τῆς Περσίας καί τιμωρήθηκε μέ διάφορα βασανιστήρια.
Τελικά τήν ἀποκεφάλισαν. Ἡ παράδοση λέει ὅτι, ὅταν τήν ἀποκεφάλισαν ἡ γῆ ἐκείνη, πού δέχτηκε τό αἷμα της, φούσκωσε καί ὑψώθηκε ὑπερφυσικά.
Οἱ δέ δήμιοι, πού τή βασάνισαν, παράλυσαν καί τυφλώθηκαν, καί ὁ ἀέρας γέμισε ἀπό θαυμάσια εὐωδιά.

Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Προκοννήσου (Προικοννήσου) (1 Αυγούστου)

ζησε στά μέσα του 6ου αἰῶνα, ἐπί βασιλέων Ἰουστίνου τοῦ Θράκα καί Ἰουστίνου ἀνεψιοῦ του Ἰουστινιανοῦ τοῦ Μεγάλου.
Λόγω τῆς μεγάλης του ἀρετῆς, ἔγινε ἐπίσκοπος Προκοννήσου ἢ Προικοννήσου, καί πού σήμερα λέγεται Μαρμαράς. Τά ποιμαντικά του καθήκοντα ἐξάσκησε ἄριστα διά τῆς πραότητάς του καί διά τῆς προσευχῆς. Κάποτε μάλιστα θεράπευσε καί τήν κόρη τοῦ βασιλιά Ἰουστινιανοῦ ἀπό δαιμόνιο.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά τήν 1η Αὐγούστου. Ἀργότερα ἡ βασίλισσα Θεοδώρα, πρός ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης στόν Ἅγιο, ἔκτισε Μονή στό ὄνομά του, ἐκεῖ ὅπου βρέθηκε τό ἅγιο λείψανό του. Ἐκεῖ κοντά μάλιστα, βρέθηκε καί πηγή ἁγιάσματος.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx