Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστής (18 Απριλίου)
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ἡσυχαστής ἔζησε κατά τόν 8ο αἰώνα μ.Χ. καί ἦταν μαθητής τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου († 20 Νοεμβρίου). Ἀπό νεαρή ἡλικία ζήλωσε τόν ἀσκητικό βίο καί ἀπῆλθε πρός τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Δεκαπολίτη, ἴσως στόν Ὄλυμπο, γενόμενος μοναχός καί διδασκόμενος τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἡ ὑπακοή του πρός τόν διδάσκαλό του ὑπῆρξε περιβόητη, γι’ αὐτό δέ καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἔχαιρε καί δόξαζε τόν Θεό. Μετά τόν θάνατο τοῦ διδασκάλου του, κατά τό παράδειγμα αὐτοῦ, ἀφοῦ περιέτρεξε ξένους τόπους, ἦλθε κατόπιν στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου καί προσκύνησε τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐκεῖ καλλιεργήθηκαν ἐντός του περισσότερο οἱ πηγές τῆς εὐσεβοῦς κατανύξεως καί ἡ ἀφοσίωσή του πρός τόν Θεό προσέλαβε νέα δύναμη καί φλόγα.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἐγκαταβίωσε στή μονή Χαρίτωνος, ὅπου καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἁπαλῶν ἐξ ὀνύχων Χριστόν ἠγάπησας, καί τήν σήν κλῆσιν θεόφρον καταλαμπρύνεις σαφῶς, πλήρης χάριτος ὀφθείς τοῦ θείου Πνεύματος· ἐκκαθάρας γάρ τόν νοῦν, τῶν Ἀγγέλων μιμητής, ἐν σώματι ἀνεδείχθης, Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννη, μεθ’ ὧν ἱκέτευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Ὡς Ἀσκητῶν, ὑπογραμμόν καί σέμνωμα, καί ἀγαθῶν, τῶν οὐρανίων μέτοχον, κατά χρέος εὐφημοῦμέν σε, ὦ Ἰωάννη παμμακάριστε· ὁσίως γάρ τόν βίον διελήλυθας, καί χάριτος ἐνθέου κατετρύφησας, ἐξ ἧς Πάτερ δώρησαι τοῖς δούλοις σου
Μεγαλυνάριον.
Χάριτι τῇ θείᾳ καταυγασθείς, χαρίτων τόν πλοῦτον, δι’ ὁσίας διαγωγῆς, Πάτερ Ἰωάννη, ἐνθέως θησαυρίσας, θαυμάτων χάριν νέμεις, τοῖς προσιοῦσί σοι.
Ὁσία Ἀθανασία ἡ Θαυματουργός ἐξ Αἰγίνης (18 Απριλίου)
Ὁσία Ἀθανασία γεννήθηκε στή νῆσο Αἴγινα ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. καί εἶχε μεγάλη κλίση γιά τά θεία. Οἱ γονεῖς της ὅμως, ὁ Νικήτας καί ἡ Εἰρήνη, τήν νύμφευσαν παρά τήν θέλησή της. Λίγες ἡμέρες μετά τόν γάμο, ὁ σύζυγός της φονεύθηκε ἀπό βάρβαρους πειρατές, πού ἐκείνη τήν περίοδο ἐπέδραμαν στήν Αἴγινα.
Τότε ἡ Ὅσια ἀφοῦ ἔμεινε χήρα, θεώρησε κατάλληλη τήν εὐκαιρία νά ἐκπληρώσει τόν ἱερό της πόθο γιά τή μοναχική πολιτεία. Καί ἐνῷ τήν ἀπασχολοῦσε τό θέμα αὐτό, ἔφθασε στήν Αἴγινα πρόσταγμα βασιλικό, διά τοῦ ὁποίου διατάσσονταν ὅλες οἱ ἀνύμφευτες γυναῖκες καί οἱ χῆρες νά παντρευτοῦν ἄνδρες ἐθνικούς. Ἔτσι λοιπόν ἡ Ἀθανασία, παρά τήν θέλησή της, ἦλθε σέ δεύτερο γάμο.
Φροντίζοντας πάντοτε γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς της, ἡ Ὁσία προσευχόταν ἀδιάλειπτα καί προσέφερε ἀφειδῶς ἀπό τά πλούτη της στούς ἐνδεεῖς καί πάσχοντες. Ὕστερα δέ ἀπό κάποιο χρονικό διάστημα, ἔπεισε τόν σύζυγό της νά γίνει μοναχός, ἂν καί ἦταν ἐθνικός. Αὐτός, ἀφοῦ πρόκοψε στίς ἀρετές, μετά ἀπό λίγο χρόνο παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο.
Τότε ἡ Ὁσία διαμοίρασε τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί ἀφοῦ παρέλαβε κι ἄλλες εὐσεβεῖς γυναῖκες, κατέφυγε σέ ἀσκητήριο, ὅπου ζοῦσε μέ αὐστηρή ἄσκηση καί νηστεία. Στόν τόπο αὐτό ὑπῆρχε ὡραιότατος καί πανάρχαιος ναός τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ἐτῶν ἡ Ὁσία προχειρίσθηκε ἡγουμένη τοῦ ἀσκητηρίου, ἀλλά ἀναχώρησε σέ τόπο ἥσυχο καί ἄγνωστο καί ἐκεῖ μέ τίς συνασκήτριές της ἀγωνιζόταν τόν καλό ἀγώνα καί τρεφόταν ἀπό τό ἐργόχειρο πού ἔκανε.
Ἀπό ἐκεῖ ἐπισκέφθηκε τό Βυζάντιο, ὅπου ἀσκήτεψε γιά ἑπτά χρόνια καί ὕστερα ἐπέστρεψε πάλι στόν τόπο τῆς ἡσυχίας της. Ἡ Ὁσία Ἀθανασία προαισθάνθηκε τήν κοίμησή της δώδεκα ἡμέρες πρίν, γεγονός πού ἀνακοίνωσε στίς μοναχές καί γιά τό ὁποῖο ἐξέφρασε μέ τήν προσευχή της τίς εὐχαριστίες της στόν Κύριο. Φρόντισε δέ νά γίνει ἐκλογή τῆς ἡγουμένης τους, γιά νά ἐξακολουθήσει ἀπρόσκοπτα ἡ συμβίωσή τους καί νά διατηρηθεῖ ὁ σύνδεσμος τῆς ἀδελφικῆς τους ἀγάπης. Τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς της κάλεσε κοντά της τίς μοναχές, ἀπηύθυνε σέ αὐτές λόγια παρηγορητικά καί συνετά καί τίς παρακάλεσε νά διατηρήσουν πάντοτε μία ψυχή καί μία καρδιά. Κατόπιν, ἀφοῦ ἔψαλε καί ἐκείνη καί οἱ μοναχές καί ἐνῷ εἶχε ἐξομολογηθεῖ καί κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων τήν προηγούμενη ἡμέρα, παρέδωσε τό πνεῦμα της μέ γαλήνη, δηλώνοντας πρός ὅσες παρευρίσκονταν, ὅ,τι τίς περιμένει ἐκεῖ ἐπάνω.
Ἡ εἴδηση τοῦ θανάτου της, ἔφερε πολλούς ἀπό τούς κατοίκους τοῦ νησιοῦ στό ἀσκητήριο. Ἐκεῖ γονάτισαν μπροστά στό ἱερό λείψανό της πενθώντας καί κλαίοντας ὅλοι ὅσοι εἶχαν δεχθεῖ ἀπό τά χέρια της βοηθήματα καί ἀπό τά λόγια της παρηγοριά, ἀρκετοί δέ ἄρρωστοι θεραπεύθηκαν τήν ὥρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ της.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Σάββας ὁ Στρατηλάτης (18 Απριλίου)
Ἅγιος Μάρτυς Σάββας ἔζησε κατά τούς χρόνους τῆς βασιλείας τῶν αὐτοκρατόρων Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.) καί Οὐαλεντινιανοῦ (364 – 374 μ.Χ.) καί καταγόταν ἀπό τή χώρα τῶν Γότθων. Ἀπό παιδί ἦταν Χριστιανός καί ὄχι μόνο ἀποστρεφόταν τίς τροφές πού ἀπέμεναν ἀπό τίς θυσίες στά εἴδωλα, ἀλλά ἐμπόδιζε καί ὅσους ἤθελαν νά δοκιμάσουν αὐτές. Ἔτσι ἔγινε σέ πολλούς πρόξενος σωτηρίας. Ἀφοῦ συνωμότησαν ἐναντίων του οἱ εἰδωλολάτρες, τόν ἐξόρισαν μέ τήν βία ἀπό τήν πόλη. Μετά ἀπό κάποιο διάστημα καί ἐνῷ ὁ Ἀθανάριχος, ὁ ἄρχοντας τῶν Γότθων, ξεκίνησε διωγμό κατά τῶν Χριστιανῶν, τόν συνέλαβαν καί τόν χτύπησαν. Στήν συνέχεια τόν ἔδεσαν στόν ἄξονα τῆς ἅμαξας καί τόν κρέμασαν σέ ἕνα δοκάρι. Ἐπειδή δέν πείσθηκε νά δοκιμάσει ὅτι ἀπέμεινε ἀπό τή θυσία στά εἴδωλα, ὁδηγήθηκε στόν ποταμό. Καί ἐκεῖ, ἀφοῦ τόν ἔδεσαν σέ ἕνα μεγάλο ξύλο στόν τράχηλο, τόν ἔριξαν στόν ποταμό Μουσαῖο, όπου ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σάββας ἔλαβε τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί τῆς δόξας.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Ἀκάκιος Β’ Ἐπίσκοπος Μελιτηνὴς (18 Απριλίου)
Ἅγιος Ἀκάκιος ἔζησε κατά τό πρῶτο ἥμισυ τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τή Μελιτηνή τῆς Ἀρμενίας. Διετέλεσε ἀναγνώστης τῆς ἐκεῖ τοπικῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου, τόν ὁποῖο σέ ἡλικία μόλις τριῶν ἐτῶν, ὅταν ὁ Ὅσιος ἔχασε τόν πατέρα του, ἡ χήρα μητέρα του τόν παρέδωσε στόν εὐλαβή Ἐπίσκοπο τῆς Μελιτηνῆς Εὐτρώιο.
Ὁ Ἅγιος διακρίθηκε γιά τό ὀρθόδοξο ἦθος του καί τούς ἀγῶνες του κατά τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν. Παρέστη στήν Γ’ Οἰκουμενική Σύνοδο, τό ἔτος 431 μ.Χ., πού συγκλήθηκε στήν Ἔφεσο καί ὑποστήριξε θερμά τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων καί περί τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας ὡς Θεοτόκου, ἐναντίων τοῦ Νεστορίου. Στά Πρακτικά τῆς Συνόδου διασώθηκε σύντομη ὁμιλία τοῦ Ἁγίου, στήν ὁποία ὑποστηρίζει τήν περί δύο φύσεων ἐκκλησιαστική διδασκαλία.
Ὁ Ἅγιος Ἀκάκιος συνδεόταν στενά διά πνευματικῆς φιλίας μέ τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας. Μάλιστα, ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος εἶχε συστήσει στόν Ἐπίσκοπο Πέτρο τῶν Σαρακηνῶν νά ἀκολουθήσει κατά πάντα τρόπο στή Σύνοδο τούς Ἁγίους Κύριλλο καί Ἀκάκιο, πού ἦταν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καί ἀγωνίζονταν κατά τῆς ἀσεβείας.
Ὁ Ἅγιος Ἀκάκιος, ἀφοῦ ἐργάσθηκε γιά τή διάδοση καί στερέωση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ὑπῆρξε θαυματουργός, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 445 μ.Χ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Χαλκηδόνος (18 Απριλίου)
Ἅγιος Κοσμᾶς καταγόταν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη καί ἔζησε τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. Ἀφιέρωσε τόν ἑαυτό του στόν ἀσκητικό βίο, στόν ὁποῖο διακρίθηκε μέ τή θεάρεστη πολιτεία του συνασκούμενος μετά τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου. Γιά τίς ἀρετές του τιμήθηκε μέ τό ἀξίωμα τῆς θείας ἱεροσύνης καί κατέστη Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Χαλκηδόνος.
Εὑρισκόμενος ἀντιμέτωπος μέ τούς εἰκονομάχους καί πιεζόμενος ἀπό τούς κρατοῦντες νά καταδικάσει τή διδασκαλία περί τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἔμενε ἀνένδοτος, γι’ αὐτό ἐξοριζόταν ἀπό τόπο σέ τόπο. Ἔτσι ἔλαβε καί τό στέφανο τῆς ὁμολογίας.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς κοιμήθηκε μέ εἰρήνη καί τό τίμιο λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ὅσιος Ματθαῖος (ἢ Ματθίας) (18 Απριλίου)
Ὅσιος Ματθαῖος ἢ Ματθίας ἔζησε κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. καί συνέδεσε τόν βίο του μέ τήν Ὁσία Ἀθανασία. Ὅταν ἡ Ὁσία ἀποφάσισε νά μονάσει σέ τόπο ἥσυχο, χρησιμοποίησε ὡς συνεργό τόν Ματθαῖο, ὁ ὁποῖος πήγαινε στίς ἀσκήτριες τά ἀπαραίτητα γιά τήν συντήρησή τους, πού προμηθεύονταν ἀπό τά ἐργόχειρα πού ἡ Ὁσία πωλοῦσε.
Σέ αὐτόν τόν μακάριο Ματθαῖο ἦλθε ἕνας ἄνθρωπος, πού ὅλες του οἱ κλειδώσεις ἦταν παραλυμένες. Ὁ Ὅσιος τόν λυπήθηκε, ἔβγαλε τόν μανδύα πού φοροῦσε καί τόν ἔβαλε στούς ὤμους τοῦ παράλυτου. Τότε ἔτριξαν φοβερά τά κόκαλά του καί ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος θεραπεύθηκε. Ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο, πού ἀπό διαβολική ἐνέργεια τό πρόσωπό του εἶχε παραμορφωθεῖ, τόν σταύρωσε μέ τό χέρι του καί τοῦ χάρισε τή θεραπεία.
Ὁ Ὅσιος Ματθαῖος, ἀφοῦ διέλαμψε μέ θαύματα καί σημεῖα στόν τόπο τῆς ἡσυχίας καί τῆς ἀσκήσεως, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ὅσιος Ναυκράτιος ὁ Ὁμολογητής ὁ Στουδίτης (18 Απριλίου)
Ὅσιος Ναυκράτιος ὁ Ὁμολογητής, ἔζησε κατά τόν 9ο αἰώνα μ.Χ. Ἦταν θερμός ὑπερασπιστής τῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί γι’ αὐτό ὑπέστη διωγμούς καί ἐξορίες ἐπί αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ε’ (813 – 820 μ.Χ.). Ὅταν πέθανε ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος (829 – 842 μ.Χ.), ἐπέστρεψε στή μονή τοῦ Στουδίου, ἐκεῖ πού ἦταν διαλυμένη καί κατά τό ἔτος 842 μ.Χ. ἐξελέγη ἡγούμενος αὐτῆς ἀπό τούς συναθροισθέντες μοναχούς.
Ὁ Ὅσιος Ναυκράτιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 847 μ.Χ. καί τό ἱερό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στή μονή τοῦ Στουδίου, ὅπου ἐτελεῖτο καί ἡ Σύναξη αὐτοῦ.
